Cmentarz Centralny, Szczecin, szczeciński, zachodniopomorskie, Polska

Przypisy:
Cmentarz Centralny w Szczecinie (do 1945 niem. Hauptfriedhof - Cmentarz Główny) – największy cmentarz w Polsce, trzeci co do wielkości w Europie i jeden z największych na świecie. Został założony w latach 1899-1900, we wschodniej części Gumieniec, według projektu Wilhelma Meyera-Schwartaua, a ostateczny kształt nadał mu Georg Hannig w roku 1918. Od jego otwarcia pochowano na nim ponad 300 tysięcy zmarłych, a jego dzisiejsza powierzchnia wynosi 167,8 ha.

Potrzeba wybudowania nowego cmentarza powstała po roku 1873, gdy małe przykościelne cmentarze zostały przepełnione, a dzięki temu, że Szczecin przestał być twierdzą pojawiły się tereny pod budowę. Za najlepszy teren pod cmentarz uznano ówczesne ziemie rolnicze pomiędzy dzisiejszą ulicą Mieszka I, Ku Słońcu, a linią kolejową na wschodzie.

Cmentarz otwarto 6 grudnia 1901 roku. W latach 1900-1903 pod kierunkiem architekta Wilhelma Meyera-Schwartau zbudowano bramę główną oraz budynki administracji i kaplicę cmentarną. W roku 1918 w nekropolii pochowanych było już 57 tysięcy osób i zajęte kwartały wschodnie i środkowe. Po I wojnie światowej rozpoczęto pochówki w kwartale zachodnim. W roku 1925 do kostnicy dobudowano krematorium.

Od założenia cmentarza, aż do roku 1928 zarządcą cmentarza był Georg Hannig. Po nim Franz Herbert.

Około roku 1930 zbudowano drugą, modernistyczną, kaplicę. Nie doczekała jednak do naszych czasów i rozebrana została w 1984 roku.

Do grudnia 1940 roku na cmentarzu pochowano ponad 117 tysięcy zmarłych. Znaczny przyrost pochówków nastąpił w czasie II wojny światowej wskutek nalotów bombowych na miasto. Po 1945 roku Polaków chowano początkowo na wolnych kwaterach, a następnie w miejscu starych likwidowanych grobów. W teren cmentarza włączono też cmentarz garnizonowy oraz teren wojskowy. Od 1945 r. do końca 2000 r. pochowano 139 tys. osób.


źródło: Wikipedia